marchri έγραψε:Αν μιλάμε για ΔΕ Διοικητικού, τότε ο τελευταίος που διορίζεται από τον γενικό πίνακα είναι στη θέση 38 με 1862,5 μόρια. Εσύ λες θα ήσουν στη θέση 58 και χάνεις διορισμό. Τι δεν καταλαβαίνω;
Ειμαι στην ειδική κατηγορια πολυτεκνων....
Ευχαριστω πολυ για τον χρονο σας! :oops:[/quote]
Αν και θα συμφωνήσω με
niki258 kai
ap2 ότι ο υποψήφιος έχει την ευθύνη της ορθής συμπλήρωσης της αίτησής του (όπως αναφέρεται και στην προκήρυξη), θα σας παροτρύνω κι εγώ να κάνετε ένσταση κι αν δεν γίνει δεκτή να προχωρήσετε σε αίτηση θεραπείας (συνήθως όταν η ένσταση δε γίνεται δεκτή μειώνονται πολύ οι πιθανότητες να γίνει δεκτή η αίτηση θεραπείας).
Σας παροτρύνω για τους εξής λόγους: α) για να μην πείτε ότι δεν το παλέψατε και μάλιστα με το χαμηλό ποσό των 20€ (παράβολο) + έξοδα συστημένου (περίπου 3,5€), β) διότι είναι καλύτερα να μη "μπλέξετε" με δικαστήρια. Καλύτερα, κατά την άποψή μου, διότι είναι μια διαδικασία αρκετά χρονοβόρα όπως και ψυχοφθόρα. Πολύ όμως. Όσο κι αν πείτε ότι θα φτάσω στα δικαστήρια και θα το βγάλω από το μυαλό μου μέχρι να βγει η απόφαση, είναι μια ελπίδα που θα ελοχεύει μέσα σας καθημερινά. Πάντα θα έχετε την ελπίδα να δικαιωθείτε και την "περιέργεια" να δείτε τί έγινε με την απόφαση του Δικαστηρίου. Θα σας πω ότι είμαστε στα Δικαστήρια από 2011, με υπόθεση ΑΣΕΠ (για υπόθεση της συζύγου μου) και απόφαση δεν έχουμε ακόμη. Δεν έχει εκδοθεί ακόμη η απόφαση και μιλάμε για πρώτο βαθμό (δηλαδή Εφετείο). Σκεφτείτε να μη δικαιωθεί (που κατά κει πάει το πράμα αν κρίνω από την εισήγηση της εισηγήτριας) και να πούμε ότι θα συνεχίσουμε στο ΣτΕ (που δεν υπάρχει περίπτωση να διαθέσουμε άλλα χρήματα - προσωπικά δεν έχω ούτε ψυχολογία για τη διαδικασία αυτή, με έχει κουράσει η διαδικασία αυτή από το 2011 - προκήρυξη του 2009!). Πότε θα τερματίσει η κατάσταση αυτή; Το να μη θέλω να συνεχίσω, ίσως να έχει να κάνει με το γεγονός ότι έχει διοριστεί σε θέση ΙΔΑΧ κι έχει άλλους 2 διορισμούς σε εκκρεμότητα. Η θέση που διεκδικούμε με το Δικαστήριο είναι πολύ κοντά στην πόλη μας αλλά μετά από όσα διάβασα στην εισήγηση δε θεωρώ ότι έχουμε ελπίδες. Όχι γιατί έχουμε άδικο σ' αυτό που ζητάμε αλλά γιατί η εισηγήτρια δεν κατάλαβε τι ζητάμε και τα ερωτήματα που θέτει είναι άσχετα με τους λόγους προσφυγής (για να μην πω ότι ήταν μια εισήγηση γραμμένη στο χέρι, ούτε καν δακτυλογραφημένη, 1 1/2 σελίδας όπου στην 1η σελίδα έχει το ιστορικό και στη μισή πίσω σελίδα έχει τα ερωτήματα που ανακύπτουν, κατά τη γνώμη της και σύμφωνα με τη νοημοσύνη της. Πραγματικά, όταν διάβασα αυτή την τόσο πρόχειρη εισήγηση, μου δημιουργήθηκε η εικόνα της εισηγήτριας να γράφει στο μετρό, μέχρι να πάει από τη δουλειά στο σπίτι. Τόσο άθλια ήταν). Και να στεφτείτε ότι στην περίπτωση τη δική μας, είχε κάνει ένσταση, την κέρδισε στο 100% όσων ζητούσε, μπήκε στους διοριστέους, βγήκε και το ΦΕΚ κι έπειτα με αίτηση θεραπείας άλλου (η οποία στρεφόταν κατά της συζύγου και όχι κατά των δικών του προσόντων - μορίων) της αφαίρεσαν όσα μόρια της έδωσαν με την ένσταση και όσα της είχαν δώσει αρχικά, με τους προσωρινούς πίνακες, με το πρόσχημα ότι...έκαναν λάθος! Ελπίζω τώρα να καταλαβαίνεις πόσο ψυχοφθόρα είναι όλη αυτή η διαδικασία και ειδικότερα πόσο ψυχοφθόρο είναι να κρέμεσαι από τον δείκτη iq ενός ατόμου.
Θα σου προτείνω και πάλι να κάνεις τόσο ένσταση όσο και αίτηση θεραπείας (αχρείαστη να' ναι!). Καλή επιτυχία!