OPALAKIA έγραψε:siourock έγραψε:Μου κάνει λίγο κουφό αυτό με τις υπερωρίες … να κάθεσαι τόσες ώρες παραπάνω ( προφανώς απρογραμμάτιστα ) και να μη πληρώνεσαι. Δηλαδή αν 3¨31 φύγεις τί θα γίνει; θα σε απολύσουν ; Μου κάνει λίγο κουφό αυτό .. και οι συλλογοί σας τί κάνουν ; απ ότι βλέπω στάσεις και απεργίες γίνονται για "διάφορα" για ένα τέτοιο θέμα δε νομίζω απλά να το αποδέχεστε λογικά θα είχαν κλέισει τα δικαστήρια επ αόριστον !!!
Axxx, κι ομως ειναι αλήθεια. Οι δικαστικοί υπάλληλοι, ειναι υποχρεωμενοι να καθονται απο το νόμο, π.χ. δεν γινεται συνθεση αυτοφωρου σ/κ ή απόγευμα χωρίς γραμματέα και τα αυτοφωρα δεν γινεται να μη γινουν. Και απο τη στιγμή που καθεται ο γραμματεας εδρας, καθεται και ο γραμματέας της Εκτελεσης στην Εισαγγελία, γιατι μπορει να πρεπει να φυλακίσει κάποιον με την απόφαση του αυτοφώρου. Η ανάκριση επισης δεν εχει ωρα που τελειώνει, το εχετε δει ακομα και στο δικαστικό ρεπορταζ, που κάποιες υποθεσεις τελειώνουν αργά το βράδυ.Επίσης παίζει ρόλο και σε ποιο τμήμα υπηρετεί ο καθένας, έτσι;
Οσον αφορά για το αν κανουμε κάτι, εμεις φωναζουμε αλλα δεν γινεται και τιποτα...Με το καλο να ερθετε παιδια και θα δειτε τι γινεται απο τη θεση του γραμματέα.
Ότι άλλο θέλετε ρωτάτε, εννοείται.
Έτσι είναι, όντως.
Θα μιλήσω για τη δική μου περίπτωση: είμαι σε υπηρεσία που έχει έδρες, μεγάλης πόλης (ποινικές, μην τα μπερδεύουμε με τα διοικητικά δικαστήρια). Όταν δεν είμαι στην έδρα η φάση είναι πιο χαλαρή, από την άποψη ότι μπορείς να πας wc όποτε θελήσεις, να πιεις νερό όποτε θελήσεις κλπ. Έχει κίνηση, ησυχία δε βρίσκεις να γράψεις, το τηλέφωνο δε σταματά να χτυπά αλλά αυτό, για εμένα προσωπικά, είναι το cool. Η έδρα με δυσκολεύει από την άποψη ότι περιμένεις να αποφασίσει η σύνθεση πότε για γίνει το διάλειμμα, οπότε "ρυθμίζεις" κι εσύ τον οργανισμό σου έτσι ώστε να μη ζητά wc. Το νερό περιορισμένο την ημέρα που έχω έδρα (αυτό προσωπικά μου δημιουργεί πονοκεφάλους, κάποιος άλλος μπορεί να μη έχει πρόβλημα). Εμάς δε μας αφήνουν να έχουμε μπουκαλάκι με νερό στην έδρα και φοράμε σακάκι, όση ζέστη και να έχει. Υποχρεωτικά. Όχι πουκάμισο μόνο. Ίσως σε κάποιες υπηρεσίες να είναι πιο χαλαρά τα πράγματα, το διευκρινίζω για να μη θεωρηθεί ότι φέρνω τον πανικό. Μιλάω για το τι συμβαίνει εκεί που υπηρετώ. Ωράριο στην έδρα δεν έχουμε. ΟΤΑΝ τελειώσουμε φεύγω. Οικογένεια δεν έχω όταν είμαι στην έδρα, τα παιδιά μου δεν πάνε στις δραστηριότητές τους όταν είμαι στην έδρα. Ειλικρινά. Γιατί δεν ξέρω τί ώρα θα γυρίσω. Θέλετε να σας πω τί ώρα γύρισα Παρασκευή πριν από το 3ήμερο της Καθαράς Δευτέρας; 20:40 μπήκα στο σπίτι μου. Σκεφτείτε, λοιπόν, να είχαμε κανονίσει με τη γυναίκα μου μια εκδρομή ενόψει τριημέρου, να είχαμε πληρώσει εισιτήρια, ξενοδοχεία. Δεν τους νοιάζει. Θέλουν να κάνουν τη δουλειά τους. Κοιτάζουν το δικό τους πρόγραμμα.
Η έδρα είναι δύσκολη από την άποψη ότι θέλει μάτια και αυτιά ανοιχτά. Κυρίως αυτιά. Δε μπορείς να σκεφτείς κάτι άλλο, ούτε το παιδί σου την ώρα εκείνη. Κανέναν. Αν αφαιρεθείς το έχασες. Θέλει συγκέντρωση, θέλει ταχύτητα. Είχα γράψει κάποια στιγμή στην 1Κ/2017 ότι, όσοι από εσάς διορίζεστε σε ποινικά δικαστήρια (και προφανώς θα ξεκινήσετε με έδρα), μπορείτε να κάνετε το εξής για εξάσκηση (μπορεί σε κάποιους να ακουστεί αστείο, έως γελοίο, πιστεύω, όμως, ότι θα βοηθήσει πολλούς από εσάς): βάλτε να δείτε ειδήσεις, κάτι δηλαδή που η ροή του λόγου είναι συνεχής και γρήγορη. Πάρτε τετράδιο και στυλό και ξεκινήστε να κρατάτε "πρακτικά", να σημειώνετε όσο το δυνατόν περισσότερα πράγματα μπορείτε. Την 1η φορά ίσως απογοητευτείτε. Συνεχίστε και την επόμενη ημέρα, και την επόμενη και σταδιακά αυξήστε και τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας. Θα δείτε ότι μέρα με τη μέρα θα βελτιώνεστε. Θα αποτυπώνετε περισσότερα πράγματα, θα μάθετε να συγκεντρώνεστε και να μη σας απασχολεί ποιος κορνάρει από κάτω. Θα μάθετε ότι το αυτί είναι μία φράση-πρόταση μπροστά από το χέρι. Όταν θα γράφει το χέρι μία πρόταση που ειπώθηκε, το αυτό θα έχει συγκρατήσει ήδη την επόμενη πρόταση για να τη μεταφέρει στο χέρι. Θα εξασκηθεί το χέρι σας (είναι σημαντικό) και κυρίως θα βρείτε έναν δικό σας τρόπο να γράφετε ορισμένες λέξεις. Για παράδειγμα, για να κερδίζω χρόνο στην έδρα, τη λέξη "κάποιος" τη γράφω "κπς", τη λέξη "μεταφορά" τη γράφω "μτφ", τη φράση "να μεταφέρω" τη γράφω "να μτφω" (το "να μτφ" μπορεί να σημαίνει και "να μεταφέρει, να μεταφέρουν" κλπ, κάποιες φορές αυτό θα βγαίνει από τα συμφραζόμενα, κάποιες άλλες όμως όχι θα αναρωτιέστε τι έπρεπε να γράψετε και τι γράψατε τελικά). Τη λέξη "κατηγορούμενος" τη γράφω "κατ/νος". Αυτά τα σκέφτηκα μόνος μου, δε μου έδειξε κάποιος κάτι, ούτε λειτουργούν όλοι έτσι. Άλλοι γράφουν γρήγορα, άλλοι πιο αργά κι ο καθένας βρίσκει έναν δικό του τρόπο να τηρεί τα πρακτικά αλλά πάντα "νόμιμο" (δε μπορεί δηλαδή να φτιάξει έναν δικό του κώδικα του τύπου "ένα αστεράκι" θα σημαίνει αυτό, δύο αστεράκια θα σημαίνουν το άλλο κ.ο.κ.). Θα πρέπει με κάθε τρόπο να προκύπτει από τα πρόχειρα πρακτικά τι έχει ειπωθεί κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας.
Ως προς το θέμα του ωραρίου, θα ήταν περισσότερο εύκολο να "κυνηγήσουμε" το θέμα του ωραρίου εάν υπήρχε ενιαία γραμμή από τους υπαλλήλους της υπηρεσίας. Δεν το έχουμε και χάνουμε πολύ λόγω αυτού. Ακόμη, ο πρόεδρος του συλλόγου υπηρετεί στην ίδια υπηρεσία αλλά και ο ίδιος δεν τηρεί ωράριο. Πως λοιπόν να επιδιώξω εγώ να τελειώσω στις 3 από την έδρα; Ποιος θα με υπερασπιστεί και ποιος θα με υποστηρίξει; Αυτός που δεν διεκδικεί ωράριο; Ο "αρχισυνδικαλιστής" που καταπατά το δικαίωμα των υπαλλήλων για τήρηση του ωραρίου; (Γι αυτό να προσέχετε τι θα ψηφίζετε όταν με το καλό πάτε στις υπηρεσίες. Πλέον έχουν γνώση οι φύλακες). Υπερωρίες δεν παίρνουμε. Όχι γιατί δε δίνουν αλλά γιατί δε δίνουν σε όλες τις υπηρεσίες. Η κατανομή γίνεται από το υπουργείο, με "άγνωστα" κριτήρια και η δική μου υπηρεσία εδώ και 4-5 χρόνια είναι πάντα εκτός. Στην υπέρβαση του ωραρίου είναι πάντα εντός. Γενικά υπάρχει πίεση, υπάρχει πολλή δουλειά (αυτό προσωπικά δε με ενοχλεί, θέλω να νιώθω παραγωγικός και να μην κάθομαι 8 ώρες) το μεγάλο μου πρόβλημα είναι το ωράριο γιατί έχω δύο μικρά παιδιά και ανατρέπεται ο οικογενειακός προγραμματισμός πολύ πολύ συχνά. Αυτό με ενοχλεί αφάνταστα, στερώ πράγματα από τα παιδιά μου για να είμαι στην έδρα, χωρίς κανένα προσωπικό αντίκρυσμα. Στερώ χρόνο από τη γυναίκα μου για τον ίδιο λόγο. Ακόμη κι από εμένα τον ίδιο. Κι αν κάποια στιγμή επιθυμώ να κάνω κάτι για εμένα, να μάθω μια ξένη γλώσσα, να ξεκινήσω ένα οποιοδήποτε πρόγραμμα, δε μπορώ να έχω προγραμματισμό ακριβώς λόγω της μη προγραμματισμένης υπέρβασης του ωραρίου.
Εύχομαι, πραγματικά, να τα βρείτε διαφορετικά. Ειδικά εσείς που ξεκινάτε πλέον με έναν πολύ χαμηλό μισθό.
Δεν είναι παντού έτσι και το ξέρω κι εγώ. Είναι πολλές υπηρεσίες όμως που λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο. Δεν γράφω τίποτα από τα παραπάνω για να δημιουργήσω πανικό, ούτε για να αγχώσω τους υπό διορισμό υποψηφίους. Ακόμη, ούτε καν για να αποτρέψω κάποιον από την αποδοχή του διορισμού. Άλλωστε, αν με ρωτούσε κάποιος δε θα του έλεγα να μην αποδεχθεί τον διορισμό. Να μπει κάποιος είναι το δύσκολο. Να βγει είναι το εύκολο. Όλοι οι επιτυχόντες, με το καλό, να πάτε στις υπηρεσίες. Θα δείτε μόνοι σας την επικρατούσα κατάσταση και μόνοι σας θα αξιολογήσετε εάν η δουλειά είναι εύκολη ή δύσκολη, τί περίμενε ο καθένας και τι βρήκε, τι εναλλακτικές έχει.
Επαναλαμβάνω ότι περιγράφω τί γίνεται στην υπηρεσία που υπηρετώ. Μην περάσει από το μυαλό κανενός ότι σπέρνω πανικό ή ότι όλες οι υπηρεσίες είναι έτσι. Το μεγαλύτερο μέρος τους, όμως, λειτουργεί με τον τρόπο αυτό.