Για τα προβλήματα δημοκρατικής λειτουργίας και διαφάνειας στα ΑΕΙ ΠΟΣΔΕΠ

Ο νόμος Κεραμέως 4957/2022, συνεχίζει να ταλαιπωρεί την τριτοβάθμια εκπαίδευση δυόμιση χρόνια μετά την ψήφισή του. Οι εκλογές για την ανάδειξη των εσωτερικών μελών του Συμβουλίου Διοίκησης (ΣΔ) σε μια σειρά πανεπιστημίων (Πανεπιστήμια Θεσσαλίας, Πατρών, Ιόνιο, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης) κατέδειξαν τα προβλήματα που σχετίζονται με τη διαδικασία εκλογής μελών του Συμβουλίου Διοίκησης και με τον τρόπο εφαρμογής της ταξινομικής ψήφου. Αναφερόμαστε στα κενά διοίκησης που δημιουργήθηκαν από τις ισοπαλίες μεταξύ ομάδων συμβούλων, στις στρεβλώσεις της βούλησης των εκλεκτόρων με εκλογές υποψηφίων ακόμη και μηδενικές πρώτες προτιμήσεις, όπως και στην αμφισβήτηση του υλοποιημένου αλγορίθμου μέσω του πληροφοριακού συστήματος ΖΕΥΣ, καθώς είναι πρακτικά αδύνατος ο ουσιαστικός έλεγχος της νομιμότητας και της ορθότητας της διαδικασίας από τις κεντρικές εφορευτικές επιτροπές.

Ακόμα χειρότερα είναι όμως τα προβλήματα αδιαφάνειας και πλήρους αδυναμίας ελέγχου των εκλεγμένων διοικήσεων που προέκυψαν από το ν. 4957. Η ενημέρωση της πανεπιστημιακής κοινότητας, πολύ περισσότερο η συμμετοχή της, επαφίεται στον πατριωτισμό των διοικήσεων. Οι Σύγκλητοι των πανεπιστημίων έχουν αποδυναμωθεί πλήρως και ενημερώνονται πλημμελώς για τις αποφάσεις των Συμβουλίων Διοίκησης. Οι πρυτάνεις με τα ΣΔ μπορούν να λαμβάνουν αποφάσεις με συνοπτικές διαδικασίες, χωρίς ουσιαστικό διάλογο, κάνοντας κατάχρηση της απόλυτης πλειοψηφίας των εσωτερικών και των εξωτερικών συμβούλων, ενώ υπάρχουν καταγγελίες για προσπάθειες δίωξης και απειλές σε όσους ασκούν δημόσια κριτική στη διοίκηση.

Η περίπτωση αμφισβήτησης του Πρύτανη στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής από μέλη του ΣΔ που επικαλέστηκαν τον ισχύοντα νόμο, ανέδειξε και αυτή τις προχειρότητές του και την θεμελιώδη αντίφαση στο ρόλο του ΣΔ ως όργανο που ελέγχει και ελέγχεται ταυτόχρονα, δημιουργώντας προβληματικές συνθήκες και διακυβεύοντας την ομαλή και εύρυθμη λειτουργία του πανεπιστημίου.

Η ΠΟΣΔΕΠ επαναλαμβάνει ότι πρέπει να καταργηθεί το υφιστάμενο αντιδημοκρατικό σύστημα ανάδειξης των πανεπιστημιακών αρχών και το υπερσυγκεντρωτικό μοντέλο διοίκησης, ούτως ώστε το δημόσιο Πανεπιστήμιο να επανέλθει σε τροχιά δημοκρατικής εσωτερικής λειτουργίας, πλήρους αυτοδιοίκησης και να αποκατασταθεί το τρωθέν κύρος του.