Ο Υφυπουργού Υγείας κοινοποίησε την υπ αριθμ. πρωτ. : οικ.3659/30-7-2007 εγκύκλιος για τους όρους με τους οποίους η εργασία-άσκηση προς ειδίκευση στο εξωτερικό αναγνωρίζεται ως χρόνος ειδικότητας στην Ελλάδα:
1. Η γνωστή τελευταία χρόνια στενότητα στην αγορά εργασίας ειδικευομένων στην χώρα έχει τρέψει πολλούς νέους πτυχιούχους ιατρικής στην αναζήτηση εργασίας στοεξωτερικό για απόκτηση χρόνου ειδικότητας.
2. Δεδομένου ότι οι περισσότεροι εκπατρίζονται προσωρινά και αποβλέπουν τελικώς στην άσκηση του επαγγέλματός τους στην χώρα μας, πρέπει να είναι πλήρως ενήμεροι από τις υπηρεσίες μας για τους όρους με τους οποίους η εργασία-άσκηση προς ειδίκευση στο εξωτερικό αναγνωρίζεται ως χρόνος ειδικότητας με ην επιστροφή τους.
3. Βασική κατευθυντήρια αρχή των υπηρεσιών, της ειδικής επιτροπής του ΚΕΣΥ για την αναγνώριση χρόνου ειδικότητας στο εξωτερικό αλλά και ενημέρωσης του κοινού αποτελεί η Εγκύκλιός μας Α4/5073 από 23-9-1986.
4. Σύμφωνα με την εγκύκλιο εκείνη, απαραίτητη προϋπόθεση αναγνώρισης του χρόνου εργασίας γιατρού στο εξωτερικό ως χρόνου ειδικότητος είναι η άσκησή του εκείνη "...να έχει γίνει σε ατομική θέση αποκτήσεως ειδικότητας αναγνωρισμένης από τις δημόσιες αρχές ως κατάλληλης για τούτο στην συγκεκριμένη ειδικότητα και για τον συγκεκριμένο χρόνο...".
5. Εις την όλη διαδικασία αναγνώρισης του χρόνου ειδικότητας και την απονομή του τίτλου, το Υπουργείο δεν δύναται να αγνοήσει ότι οι τίτλοι ειδικότητας για τις οποίες υπάρχει ευρωπαϊκή ρύθμιση (δηλ. το σύνολο σχεδόν των ιατρικών ειδικοτήτων) απονέμονται πλέον με βάση τις αρχές της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Επομένως έχουν ισχύ όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε ολόκληρο τον ενιαίο ευρωπαϊκό χώρο. Παρέκκλιση από τη γενική αυτή αρχή παραβιάζει το δίκαιο της Ε.Ε. και δεν είναι επιτρεπτή.
6. Επομένως, αφού ο τίτλους ιατρικής ειδικότητας έχει ισχύ στο σύνολο της ευρωπαϊκής ένωσης, η Ελλάδα όταν καλείται να αναγνωρίσει ως χρόνο ειδικότητας γιατρού χρόνο εργασίας του γιατρού σε χώρα της ευρωπαϊκής ένωσης, υποχρεώνεται να αναζητά στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η άσκηση του γιατρού σε ευρωπαϊκή χώρα έγινε σύμφωνα με τις αρχές της ΕΕ αλλά και της ίδιας της άλλης ευρωπαϊκής χώρας (που υποχρεωτικά και αυτή ακολουθεί τις ίδιες αρχές).
7. Κατά συνέπεια δεν μπορεί να αναγνωρισθεί ως χρόνος ειδικότητας γιατρού ο χρόνος εργασίας σε ευρωπαϊκή χώρα όταν η ίδια η ευρωπαϊκή χώρα δεν αναγνωρίζει την εργασία εκείνη ως χρόνο ειδικότητας.
8. Τα ανωτέρω επισημαίνονται γιατί υπάρχουν χώρες που προσλαμβάνουν τους γιατρούς προς ειδίκευση (σε θέσεις ειδικευομένων), μόνον κατόπιν ειδικών εξετάσεων. Οι ίδιες χώρες, για την κάλυψη αναγκών τους σε ιατρικό προσωπικό μπορεί να προσφέρουν εργασία και σε άλλους γιατρούς που όμως δεν αναγνωρίζεται από τις ίδιες αυτές χώρες ως χρόνος ειδικότητας έστω και εάν γίνεται στον ίδιο χώρο, με ανάλογες αποδοχές και συμβάσεις εργασίας κλπ που όμως δεν είναι θέσεις ειδικευομένων ιατρών.
9. Είναι αυτονόητο ότι από πλευράς Ελλάδος που ανήκει στην ΕΕ, ο τυχόν χρόνος εργασίας σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα που δεν αναγνωρίζεται από την χώρα αυτή ως χρόνος ειδικότητας, ούτε και από την Ελλάδα δύναται να αναγνωρισθεί.